En toch…..

En toch…..

Het is een bijzondere tijd, nu al bijna een jaar lang. Niet alleen voor mij (Ineke), ons, ons bedrijf en Nederland, nee het is overal, wereldwijd.

Veel problemen door ziekte en meer, de economie, het heeft grote gevolgen.

Zelf mag ik niet klagen. Ben gezond en mijn naasten ook, net als ons bedrijf.

We hebben in de afgelopen elf maanden verplichte sabbaticals gehad en zitten er nu ook in. We hoeven ons geen (nog) zorgen te maken of we het bedrijfsmatig redden. We hebben wel wat vet op onze botten. Voor veel ondernemers is het een heel ander verhaal.

En toch….

vind ik het regelmatig wel lastig. De angst of we besmet raken en hoe ziek worden we dan. De onzekerheid over wanneer we weer mogen werken. En als we beginnen kan een verkoudheid er al voor zorgen dat we niet kunnen werken met alle consequenties voor ons en de deelnemers van de opleidingen. Een deelnemer of wij kunnen ook achteraf besmet blijken te zijn. Dan quarantaine en testen voor heel veel mensen. En ook hier weer grote gevolgen en onzekerheid.

We volgen de dagelijkse besmettingscijfers en de persconferenties. Bij de persconferenties vooraf een hogere hartslag, oh jee, wat nu weer. Bij extra of verlengende maatregelen komen we dan ook wel weer uit en redden het nog een tijd.

En toch……

Door de lagere inkomsten van het afgelopen jaar, betekent het ook dat we onze toekomstplannen voor de komende jaren moeten aanpassen. Zolang we gezond zijn is dat geen punt omdat we van ons werk houden. Het betekent wel dat gezond blijven nog spannender is.

Een hele grote les van zijn in het NU. Niet te veel blijven hangen in ‘wat als’. Ondertussen blijken we hartstikke flexibel te zijn. We verschuiven opleidingen en workshops alsof het niets is met af en toe een annulering van een opleiding en meerdere workshops. We blijven bij ons in maart genomen standpunt dat we alleen ‘live’ werken en niet on-line. Minder inkomsten doen we af met, het is wat het is en kijken naar wat we wel hebben en kunnen. De aanmeldingen blijven komen, daar ligt het niet aan.

En toch……

is het steeds opnieuw een uitdaging om om te gaan met alles wat we niet mogen en kunnen. En dat is in onze situatie, dat we gewoonweg niet kunnen werken.

Vertrouwen is er vaak snel weer. We hebben zelfs in september een ander huis gekocht en gaan over drie maanden verhuizen. Nee, niet kleiner en gelijkvloers ivm onze leeftijd….., maar wat groter, meerdere trappen en een fijne tuin. We gaan ervan uit dat we daar nog heel lang wonen. Zo niet, dan zetten we onze flexibiliteit weer in en passen we ons aan aan wat nodig en mogelijk is.

En toch……

lig ik soms wakker en vraag me af of we nu niet iedere euro moeten sparen voor het geval dat het niet goed gaat met onze gezondheid en/of bedrijf.

Als het dan weer licht is, ben ik zo blij dat we straks weer kunnen werken en ook nog gaan verhuizen. Het nieuwe huis staat voor veel. We gaan voor het eerst in onze 20-jarige relatie wonen in een huis dat we samen hebben uitgekozen. Samen maken we plannen voor hoe we daar gaan wonen en leven. Een huis waarin het licht en de zon vrij spel heeft. Een droom die uitkomt. We durfden het in deze tijd toch maar aan om zo’n grote beslissing te nemen. In vol vertrouwen dat het goed komt.

En toch…..

zitten we weer in een onzekere tijd.  Wanneer kunnen we weer beginnen. 2 maart, 23 maart, 13 april….? Geen idee. Wat een uitdaging om alles te laten en per dag te bekijken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *